|
Dem aufrichtigen und wohlerfahrnen Schweizerboten an seinem Hochzeittage I ha 's io g'seit, und 's isch so cho! Was hani gseit? 's werd nit lang goh, se bringt der Bott vom Schwizerland es Brütli an der weiche Hand, es lieblig Brütli mittem Chranz zum Chilgang und zum Hochzit-Tanz. 's isch frili wohr, und so ne Ma, es Fraueli das mueß er ha. Früeih, wenn er mittem Morgeroth uf d'Stroß go Brugg und Basel goht, wer nimmt en z'erst no lieb und warm, zum B'hüetdigott und Chuß, in Arm? Und wenn er mittem Abedstern in d'Heimet chunnt, was hätt er gern? 's sött näumis an der Hus-Thür stoh, es sött em lieb eggege cho, und fründli säge: "Grüeß di Gott, du liebe Ma und Schwizerbott!" Und säge sött's em: "Liebe Ma, chumm weidli, leg d'Pantofflen a, und 's Tschöpli! Uffem Tischtuech stoht di's Süppli scho vo wißem Brodt. Chumm liebi Seel, und iß iez z'Nacht! Und 's Bettli isch der au scho g'macht. Das weiß er wohl, mi Schwizerbott, 's isch nit, as wenni 'm 's säge wott. Drum het er au am lange Rhi und Canton us und Canton i, meng Meidschi scharf in d'Auge g'no, öb nit bald wöll die rechti cho. Und Canton us und Canton i, bald an der Limmeth, bald am Rhi, wol het er brave Meidsch'ne gseh, wie 's Rösli roht, wiß wie der Schnee, so tusigschön und gut und froh. Die rechti het nit welle cho. 's macht nüt, mi liebe Schwizerbott het gseit: "I find sie doch, will's Gott!" I glaub es schier, Herr Bottema! Längst heit er 's in der Nöchi gha. Thüent d' Augen uf! Bym Saferlot, sie chunnt nit selbst. Verzeih mirs Gott! Jetz het er sie, und isch er froh, der Landamma ischs gwüs nit so. - Gib, was de hesch, biet, was du witt, er tuuschte mit dem Keyser nit. Er lueget nu si's Brütli a: "Jez bisch mi Wib und i di Ma!" I säg es frey, und säg es lut: Her Schwizerbott mit euer Brut, Gott gunntich wol e bravi Frau, und wie 's euch freut, so freuts üs au, und geb' ich Gott de alli wil der liebe neue Freude viel. Denk, wenn's no einist g'wintret het, was streckt si da im chline Bett, und lächlet lieb? Mi Bottema, er luegt si goldig Buebli a. Er lengt e süße Zuckerring: "Lueg, was i der vo Aarau bring!" Nu flink dur's Land, Herr Bottema, mit euer Taschen uf und a', und bringet, wie mer's g'wohnet sin, viel schöne B'richt und Lehre drinn. An Zuckerbrodt und Marzipa' für d' Chindli solls nit Mangel ha.
|
||
|
zurück
zur Gedichtübersicht |
v |