zurück | Nr. 124 | |
Peregrinus nosternil firmius sibi persuasit, quam hunc Kannitverstan
eundem esse, cuius magnificas aedes paulo ante suspenso ore fuerat
admiratus. "Eia, itane est!" inquit. "Qui talia navigia in mari habet, cui
tales opes ex remotissimis oris Oceanus ad pedes effundit, huic equidem
non miror tales aedes habitari. At ego, quam miser sum et egenus, cui si
centesimapars huius copiae contingeret, beatissimus mihi viderer." Sic fatus, et vitam suam sortemque pertaesus ex portu redire coepit, cum funus
insolitae pornpae eius oculos et animum in se converteret subito. Et hic quaerenti, quis esset, quem efferrent, respondit nescio quis:
"Kannitverstan." "O miser Kannitverstan", exclamat, "quid nunc iuvant te reconditi thesauri,
quid marmor nitidum aedium tuarum et auro fulgentia tecta! Et me quid
iuvant querelae! Contentus vivam. Nam 'omnes eodem cogimur'. |
||
|
- Die endgültige Fassung erschien unter dem
Titel "Kannitverstan" im - in deutsch: |
|