zurück zur
Gedichtübersicht

Trost
 
Bald denk i: 's isch e bösi Zit,
und weger, 's End´ isch nümme wit;
bald denk i wieder: loß es goh,
wenn´s gnueg isch, wird´s scho anderst cho.
Doch wenn i näumen anegang
und 's tönt mer Lied und Vogelgelsang,
se mein i fast, i hör e Stimm:
Bisch zfriede! 's isch jo nit so schlimm!