Ihr liebes Schreiben oder warum schreib' idi nicht lieber et literae Tuae mellitissimae et Olisbus, non salc modo conditus, sed et oleo inunctus, mirifice me delectaverunt, vir et amice dulcissime plurimumque colende! Eadem, qua mea paucitas, voluptate perfusi et immersi sunt omnes, cum quibus hos excellentis ingenü Tu i lusus communicandi mihi postetatem fecisti. Silidurum Protomedicum dico, quem nosti, et Ursum eundem quoque medicum, sed aut , non tarnen Hecticurn, ad hos Oleum nostrum et Legatuni consiliarium Cauponis ad Montem meosque Professores. Omnibus stetit — imprimis amico nostro, quem nascentem cum obstetrix in ulnas susciperet, exilitate membri decepta pro muliercula habens, Conjugulam, nescio cui nubendam, salutavit, nemlich dem H. R. Grnelin, der iezt bereits wieder die Vineas et Ornithogala mustert, ob sie alle kommen, und in den Blüthenhainen der Moose schwelgt. Me tarnen raro comitem habet. Ille, dum Hypnis inhiat, me dulcior detinet, nee cum una excurrimus, plantis magis quam sideribus et animalibus perquirendis operam damus. Nam et soles et stellas diligenier observamus et ursos persequimur et cycnos et hircos, quorum scilicct signa tabernis suis caupones praetendunt. Et quoniam illa bestia, quam Linneus in Syst. Nat. se ipsam nascere jubet et formae pulchritudine et ingenii excellentia omnibus una antecellit, rusticuliirum quoque mammas et suras et femora modeste tarnen pertrecliinius, ut me Clericum, illum maritum quidem decet, nam naturae nivestigatoribus nihil non licet. Tu utinam ambulatiunculis nostris tertius, sed potius Interesses mihique non redderentur modo, sed in annos multiplicarentur illi dies, per quos Te praesente et amico frui mihi fata donavere bonique Dii. Sed ut ad Olisbum non satis celehrandum redeam totus Myrtillorum mons resonat laudibus,non tarn tuis, quam meis, quod ne in invidiam quidem dixerim. Tanta Musagetarum illorum de me et mea nigra spiritualitate opinio est, ut nie pro auctore et celebrent et collaudent et thuribus paene suffocent. Ego vero immeritas coronas ita detrecto, ut cui debeantur, non prodam. Tu, quod tuum est, tibi vindicabis.

Cum Musa alemannica vix aliqua mihi consuetudo amplius intercedit

.
Totus in Gazaphylakidio illo deferbeo, quod Cotta lecturis edere, mihi implere guthmütig genug ist. Ihm helfe der barmherzige Himmel zum Ersatz seiner Auslagen. Mihi bonus odor ex re qualibet. Sed claudite, — iam lusimus satis. Adhuc ut unum aut duos Olisbos mihi mittas, enixe rogo, saltem ut Consiliario arcano Rhenisylvae, qui mihi a pueris amicissimus est et egregius hircus, possim mittere unum. Tu vero vale et laetos dies age et totum tibi deditum dilige

Carlsruhae III. Cal. Aprilis / anno ab U. C. nescio quo.

[30. März 1810]