| 
        
     | 
      ||
| zurück | Nr. 124 | |
| 
      
         Peregrinus nosternil firmius sibi persuasit, quam hunc Kannitverstan 
      eundem esse, cuius magnificas aedes paulo ante suspenso ore fuerat 
      admiratus. "Eia, itane est!" inquit. "Qui talia navigia in mari habet, cui 
      tales opes ex remotissimis oris Oceanus ad pedes effundit, huic equidem 
      non miror tales aedes habitari. At ego, quam miser sum et egenus, cui si 
      centesimapars huius copiae contingeret, beatissimus mihi viderer." Sic fatus, et vitam suam sortemque pertaesus ex portu redire coepit, cum funus 
      insolitae pornpae eius oculos et animum in se converteret subito. Et hic quaerenti, quis esset, quem efferrent, respondit nescio quis: 
      "Kannitverstan." "O miser Kannitverstan", exclamat, "quid nunc iuvant te reconditi thesauri, 
      quid marmor nitidum aedium tuarum et auro fulgentia tecta! Et me quid 
      iuvant querelae! Contentus vivam. Nam 'omnes eodem cogimur'.        | 
    ||
| 
         
  | 
      
         
      - Die endgültige Fassung erschien unter dem 
      Titel "Kannitverstan" im - in deutsch:   | 
    |